L.p.

Opis

Data

11

Odpis – Odpis dokumentu wystawionego w Warszawie w 1614 VII 15 przez Zygmunta III Wazę, króla polskiego, powtarzającego i poświadczającego dokument, wystawiony w Krakowie na sejmie konwokacyjnym w 1568 XII 7, który z kolei powtórzył i zatwierdził przywilej, wydany w Kobylinie w 1449 VII 20 przez Mikołaja, dziedzica tego miasta, określający stałe powinności czynszowe mieszczan na rzecz właścicieli, a jednocześnie zwalniający ich od posług i robocizn. j.pol.

1770-1790

12

Or. – Zygmunt III Waza, król polski, na gruncie umowy zawartej z cesarzem, zabraniającej wzajemnego wyprowadzania poddanych, oraz w sytuacji, gdy ludzie z księstwa śląskiego samowolnie i nielegalnie opuszczają swoich panów i osiedlają się w miastach wielkopolskich, kieruje uniwersał do urzędów grodzkich i miejskich na terenie województw poznańskiego i kaliskiego, surowo zakazujący miastom wielkopolskim przyjmowania i przechowywania zbiegów ze Śląska.
j.pol.

1629 VI 27 Solec

13

Or. – Piotr Sieniuta z Lachowiec, dziedzic Kobylina, Pleszewa, Jutrosina i innych, chcąc doprowadzić zrujnowane i obciążone powinnościami miasto swoje Kobylin do lepszego stanu, a jednocześnie zachęcić do osiedlania się w nim nowych ludzi, zarówno Polaków jak i Niemców, daje mieszczanom prawo handlu towarami zarówno miejscowymi, jak i przywożonymi ze Śląska na targi i jarmarki, szynkowania piwa i wyrobu gorzałki za czynszem na rzecz dziedzica, pozwala pobierać opłaty od wprowadzanych do miasta wozów i koni, powodujących niszczenie miasta, znosi przymus kupowania zamkowych zbóż, nabiału, śledzi, ryb i szynkowania zamkowych trunków, pozwala im pobierać targowe i opłaty od wagi, a także od furmanów przyjeżdżających na jarmarki oraz od koni i przepędzanych wieprzy, bydła i baranów oprócz tego, co należy się dziedzicowi, a dochody te przeznaczać na naprawę grobli, mostów i budynków miejskich, daje uroczysko i niwę przy strumieniu Radęcza, jak posiadali za czasów Jana Konarskiego, pradziada obecnego dziedzica, a dochody z tego poleca przeznaczyć na opłacenie pracy burmistrza i wójta, pozwala paść bydło na swoich łąkach jutroskich, baszkowskich, rudzkich i markowskich oraz zbierać susz w swoich borach baszkowskich i zdunowskich, poleca, aby straż miejska utrzymywała porządek zwłaszcza podczas jarmarków i pilnowała od ognia, a raz na kwartał specjalnie do tego ustanowiony dozorca przeprowadzał przegląd tejże straży, a mieszczanie aby posiadali sprzęty do obrony, tj. aby utworzyli bractwo strzeleckie.
j.pol.

1633 VII 21 Pleszew

14

Odpis – Odpis dokumentu wystawionego w Krakowie w 1669 XI 26 przez Michała Wiśniowieckiego, króla polskiego, który na prośbę złożoną w imieniu mieszczan kobylińskich, i aby wynagrodzić im szkody poniesione w nieszczęsnym czasie zniszczenia, nadał mieszkańcom tegoż miasteczka Kobylina prawo organizowania dwóch jarmarków w roku: pierwszego w święto św. Jakuba apostoła, drugiego w święto św. Elżbiety, a jednocześnie zapewnił wolność, bezpieczeństwo i opiekę ze strony prawa państwowego wszystkim osobom, bez względu na stan i pochodzenie, które na te jarmarki będą przybywały w celach handlowych, z wszelkimi towarami, bydłem, trzodą, końmi.
j.łac.

1770-1790

15

Or. – Teresa Konstancja z Bnina Sieniucina, oprawna właścicielka dóbr Kobylina, Zdun, Jutrosina i innych zawiadamia, że sprzedała młynarzom Marcinowi i Annie Łokomym za sumę 210 złotych w gotówce dwie niwy ziemi wraz z łąkami, położone przy drodze z Kobylina do Baszkowa – jedna ku Rzemiechowu, a druga nad stawem Lilem, z wszystkimi prawami własności i posiadania, i naznaczyła z tych gruntów roczny czynsz w wysokości 6 złotych, płatny na dzień św. Marcina.
j.pol.

1677 IX 4 Baszków

16

Or. – Rafał Leszczyński, hrabia na Lesznie, wojewoda łęczycki, starosta generalny Wielkopolski, starosta mościcki, odolanowski, chcąc ułatwić odbudowę miasteczka swego dziedzicznego Kobylina, które niedawno uległo pożarowi, i zwabić do niego nowych osadników, sprzedaje i rezygnuje wraz z wszystkimi prawami własności, 40 kwart roli chwalenickiej, za 500 złp każdą wraz z łąkami tym mieszczanom, którzy dotąd te role użytkowali za czynszem, zwalnia ich od tegoż dotychczasowego czynszu, wyznaczając tylko opłatę 9 groszy od każdej kwarty i zwyczajne robocizny. Zastrzega także, aby wszelkie transakcje tymi gruntami odbywały się za wiedzą aktualnego dziedzica, aby grunty nie przeszły w inne ręce niż obecnego dziedzica i jego sukcesorów.
j.pol.

1692 XI 12 Rydzyna

17

Odpis – Odpis dokumentu wystawionego w 1692 XI 12 w Rydzynie przez Rafała Leszczyńskiego, wojewodę łęczyckiego, dziedzicznego posesora miasteczka Kobylina, który z powodu zniszczenia miasta przez pożar sprzedał i rezygnował wraz z wszystkimi prawami własności, 40 kwart roli chwalenickiej, za 500 złp każdą wraz z łąkami tym mieszczanom, którzy dotąd te role użytkowali za czynszem, zwolnił ich od tegoż dotychczasowego czynszu, wyznaczając tylko opłatę 9 groszy od każdej kwarty i zwyczajne robocizny.
j.pol.

1700-1710

18

Or. – August III, król polski, chcąc podnieść miasto Kobylin do lepszego tanu gospodarczego, nadaje prawo odbywania tam trzech jarmarków w roku: pierwszego w poniedziałek po święcie Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny (Purificationis Beatissimae Virginis Mariae), drugiego w poniedziałek po święcie św. Jana Chrzciciela (Sancti Joannis Baptistae) i trzeciego w poniedziałek po święcie św. Bartłomieja Apostoła (Sancti Bartholomei Apostoli). Jednocześnie zapewnia wolność i opiekę prawa wszystkim osobom, niezależnie od stanu i kondycji, które na te jarmarki będą przybywały w celach handlowych.
j.łac.

1714 VII 20 Rydzyna

19

Privilegia der Stadt Kobylin. Abschriften und Übersetzungen
[Tłumaczenie z łaciny i jęz. polskiego na niemiecki przywilejów nadanych gminie miejskiej w Kobylinie przez:
- Michała Wiśniowieckiego, króla polskiego, w 1669 XI 26 w Krakowie, nadającego mieszkańcom Kobylina prawo organizowania dwóch jarmarków w roku; pierwszego w święto św. Jakuba apostoła, drugiego w święto św. Elżbiety;
- Aleksandra Józefa Sułkowskiego, generała, dziedzica w Kobylinie, [bez daty], powtarzającego dokument wystawiony przez Rafała Leszczyńskiego, wojewodę łęczyckiego, starostę generalnego Wielkopolski, dziedzica w Kobylinie, w 1692 XI 12 w Rydzynie, powtarzający dokument wystawiony przez Piotra Sieniutę, dziedzica w Kobylinie, w 1633 VII 21 w Pleszewie, nadający liczne przywileje handlowe i gospodarcze, mające zachęcić nowych ludzi, Polaków i Niemców, do osiedlania się w Kobylinie; wraz z potwierdzeniem tej dyspozycji przez Krzysztofa Aleksandra Sieniutę w 1662 VI 20;
- Aleksandra Józefa Sułkowskiego, dziedzica w Kobylinie, w 1743 X 6 w Rydzynie, powtarzającego dokument wystawiony przez Rafała Leszczyńskiego, wojewodę łęczyckiego, generała wielkopolskiego, dziedzica w Kobylinie, w 1692 XI 12 w Rydzynie, który w celu zwabienia nowych osadników sprzedał mieszczanom 40 kwart roli chwalenickiej wraz z łąkami i zwolnił ich od dotychczasowego czynszu; wraz z potwierdzeniem tego przywileju przez Antoniego Sułkowskiego, wojewodę kaliskiego w 1788 III 10 w Lesznie;
- Stanisława Augusta Poniatowskiego, króla polskiego, w 1776 XI 27 w Warszawie, zatwierdzającego mieszczanom kobylińskim jarmarki w czerwcu i październiku każdego roku, nadane przez Augusta Sułkowskiego, wojewodę kaliskiego, dziedzica w Kobylinie;
- Aleksandra Józefa Sułkowskiego, dziedzica w Kobylinie, w 1751 V 14 w Rydzynie, nadającego gminie miejskiej w Kobylinie statut porządkowy, regulującego sądownictwo miejskie oraz sprawy finansowe, kasowe, testamentowe, majątkowe i podatkowe, pensje dla urzędników, powinności na rzecz dziedzica, sprawy bractwa strzeleckiego itp.
- Aleksandra Józefa Sułkowskiego, generała, dziedzica w Kobylinie, w 1751 V 10 w Rydzynie, zatwierdzającego inwentarz miasta Kobylina, zawarty w wyroku komisarskim (wpisanym do akt grodzkich kaliskich w 1784 VI 14). Inwentarz zawiera opis miasta oraz tabelę podatku ziemnego (gruntowego) i innych podatków i czynszów (czopowego, pogłównego)].
j.niem.

1796

20

Acta ciuilia sub magnifico domino ac domino Georgio Kobylinski ac iuxta statuta ciuilia gesta anni archipare 1537[Księga burmistrzowska i radziecka; zawiera wpisy zeznawane przed burmistrzem i radą, jako najwyższą władzą administracyjną w mieście, wśród nich także sprawy należące do kompetencji wójta i ławy, tj. rezygnacje i powzdania nieruchomości]

j.pol., j.łac., j. niem.

1537-1564